Cisza
Iza Romanik
Cisza, jako nieodłączna część atmosfery Wysp Owczych, pełniła kluczową rolę w moim doświadczeniu fotograficznym. Była ona nie tylko brakiem dźwięku, ale także głębokim stanem spokoju, który odczuwałam otaczając się tą wyjątkową przyrodą. Wraz z postępem podróży, zacząłem dostrzegać ciszę nie tylko słuchowo, ale również wizualnie, jako element kompozycji fotograficznej. Stała się ona swoistym medium, które pomagało mi uchwycić esencję tego magicznego miejsca.
Zdjęcia, które powstały na Wyspach Owczych, stanowią więc nie tylko zapis mojej podróży, ale również przekazują emocje związane z otaczającym mnie światem. To w nich zobaczyć można ukryte piękno spływającego deszczu, subtelne odcienie światła wulkanicznego krajobrazu oraz przepiękną, uwodzącą ciszę. Każda fotografia jest jak kawałek mojej świadomości, mieszający się z zewnętrznymi doznaniami i stającym się ich odzwierciedleniem. To nie tylko dokumentacja podróży, lecz również artystyczne wyrażenie mojego zanurzenia w tej niezwykłej przestrzeni.
Po warsztatach na Wyspach Owczych moje zdjęcia zostały opublikowane w National Geographic, co było dla mnie ogromnym wyróżnieniem. Dodatkowo, otworzyłam dwie wystawy fotograficzne, które cieszyły się dużym zainteresowaniem. Jedno z moich zdjęć z Wysp ukazało się we Wrocławskiej Loży Fotograficznej w ramach cyklu "Single Short Story". Ponadto, moje prace zostały opublikowane w fińskim magazynie Docu.Magazine. Moje fotografie z Wysp Owczych wzięły również udział w aukcji charytatywnej, organizowanej przez Polską Misję Medyczną i National Geographic.
Wyspy Owcze, 08.2022
